زمينه و اهداف: براي ارائه خدمات مطلوب و با كيفيت، نيازمند محيط ايمن در بيمارستان به خصوص براي كاركنان هستيم. بررسي ها نشان مي دهد كه خشونت به عنوان يكي از عوامل تهديد كننده سلامت كاركنان، كاهش دهنده كيفيت و ايجاد كننده هزينه براي بيمارستان، نيازمند توجه است. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان شيوع، عوامل و پيامد هاي خشونت عليه كاركنان در بخش اورژانس پنج بيمارستان آموزشي درماني شهر تبريز انجام گرفته است.

مواد و روشها: مطالعه از نوع توصيفي و مقطعي بوده است. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود كه با استفاده از مطالعات مختلف تهيه و روايي آن توسط متخصصين تأييد گرديد. محقق با مراجعه به اورژانس در شيفت هاي مختلف و تحويل و دريافت پرسشنامه، داده ها را جمع آوري كرده است. مطالعه به صورت كل شماري بوده است كه از 250 نفر پرسنل 110 نفر در مطالعه مشاركت داشتند.

يافته ها: نتايج نشان داد كه 84.5% از پرسنل با خشونت مواجه شده بودند و از اين ميان 26.7% خشونت فيزيكي و 73.3%  خشونت لفظي يا تهديد و بدكلامي بوده است. بيشترين ميزان خشونت از سوي همراه بيمار بوده است (85%) که ميزان گزارش دهي53 نفر (50.5%) بوده است. تحليل آماري بين خصوصيات دموگرافيك و ميزان خشونت رابطه نشان نداد؛ ولي بين نوع شغل افراد و مواجهه باخشونت رابطه معناداري مشاهده گرديد؛ به طوري كه پرسنل نگهباني بيشترين مواجهه را داشتند (100%).

بحث و نتيجه گيري: با توجه به ميزان بالاي مواجهه با خشونت در اورژانس و عوارض و پيامد هاي ناشي از آن، انجام تمهيداتي چون آموزش پرسنل از نظر اجرايي و طراحي انجام پژوهش هايي گسترده تر در زمينه بررسي تمام ابعاد خشونت، ضروري به نظر مي رسد.