زمينه: دستورگذاري فرآيندي است كه در آن امور معيني از موضوعات بالقوه مطرح در جامعه مورد توجه سياست گذاران قرار گرفته و در دستوركار قرار مي‌گيرد. هدف اين مطالعه تبيين و ارائه درک بهتر از چگونگي قرار گرفتن اچ آي وي/ ايدز در دستورکار سياست گذاري سلامت در ايران است.

روش کار: در يک مطالعه کيفي اکتشافي و گذشته نگر بر پايه چارچوب جريانات چندگانه و به منظور تحليل چگونگي قرار گرفتن ايدز در دستورکار سياست گذاري سلامت، تعداد 32 مصاحبه نيمه ساختاريافته با افراد مطلع کليدي و ذينفعان متعدد اچ آي وي/ ايدز در ايران انجام و 30 سند سياستي تحليل شد. با استفاده از روش تحليل چارچوبي و بهره گيري از نرم افزار MAXQDA، داده ها تحليل شدند.

يافته ها: سه جريان مشکل، سياست (راه حل) و سياسي در خصوص اچ آي وي/ ايدز شناسايي و چگونگي ظهور و تداوم آن ها در طول زمان تشريح شد. سپس چگونگي باز شدن پنجره سياست و نحوه پيوند زدن اين جريان ها توسط کارآفرينان سياست، به منظور ورود موضوع به دستور کار سياست گذاري در ايران تبيين گرديد.

نتيجه گيري: فرض مستقل بودن اين سه جريان از هم، در اين مطالعه مورد ترديد قرار گرفت. همچنين اين نظريه در تبيين نقش کارآفرينان سياست در هنگام گشوده شدن پنجره سياست، ابهامات و محدوديت هايي دارد و به خوبي قادر به تبيين فعل و انفعالات صورت گرفته در اين مقطع مهم نيست. پژوهشگران ديگر مي توانند با رويکرد يادگيري از طريق انجام دادن به تعديل اين نظريه بپردازند.