امروزه توسعه علمي بر تمامي جنبه هاي پيشرفت جوامع سايه افکنده و به جرأت مي توان بيان کرد که توليد علم و اطلاعات علمي اساس و بنيان توسعه در همه اشکال آن اعم از توسعه اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي مي باشد. در راستاي گسترش علم، همکاري علمي (Scientific Collaboration) ميان افراد، سازمان هاي پژوهشي و کشورهاي مختلف با شتاب قابل ملاحظه اي رو به افزايش گذارده است. همکاري علمي را مي توان بازتاب فعاليت ها و رويکردهاي جامعه علمي به شمار آورد. يکي از نمود هاي بارز همکاري علمي هم تاليفي هم نويسندگي (Co-authorship) است.

با توجه به اين که، پژوهش ها در عصر جديد از پيچيدگيهاي بسياري برخوردار بوده و دامنه وسيعي از دانش و اطلاعات را مي طلبند، پژوهش گران جهت انجام پژوهش هاي جامع و کامل ناگزير به همکاري علمي مي باشند. در اين خصوص مطالعه تأليفات مشترک و بروندادهاي علمي حوزه هاي مختلف علمي بيش از هر زمان ديگري ضرورت يافته است. با انجام پژوهش در مقوله هايي چون تحليل شبکه، نگاشت شبکه هم تأليفي، خوشه بندي موضوعي و نيز چالش هاي مرتبط با همکاري علمي مي توان رويکردهاي مناسب تر و سودمندتر براي افزايش اين گونه همکاري ها را شناسايي کرده و چگونگي همکاري علمي ميان کشورها، مؤسسات و متخصصان را در حوزه هاي مختلف ارايه داد.