زمينه و اهداف: سامانه ترياژ الکترونيک به تازگي در کشور طراحي شده و مورد استفاده قرارگرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسي روايي آن در پيش بيني نياز به مراقبت ويژه و سپس مقايسه آن با روش ترياژ دستي است.

مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي گذشته نگر در بيمارستان امام رضا (ع) تبريز انجام شد و در آن پرونده 491 نفر که به روش الکترونيک و 848 نفر که به روش دستي ترياژ شده بودند، مورد بررسي قرار گرفت. براي بررسي ارتباط بين سطح ترياژ و بستري شدن در بخش مراقبت ويژه، از آزمون Phi and Cramer's V، نرم افزار SPSS16 و سطح معني داري 0.05 استفاده شد.

يافته ها: توزيع افرادي که در بخش مراقبت ويژه بستري شده بودند، در بين سطوح پنج گانه ترياژ  ESIبراي ترياژ دستي در سطح1: 16.7%، سطح2: 26.7%، سطح3: 3.8%، سطح4: 0.6%، و سطح5: 0% بود. اين توزيع براي ترياژ الکترونيک در سطح1: 11.1%، سطح2: 3.3%، سطح3: 3.1%، سطح4: 2.8% و سطح5: 0% بود. مقدار V براي ترياژ دستي و الکترونيک به ترتيب برابر با 0.246 (P <0.001) و 0.096 (P= 0.314) به دست آمد.

بحث و نتيجه گيري: تفاوت بين ميزان بستري شدن در بخش مراقبت ويژه در بين سطوح پنجگانه ترياژ ESI در ترياژ دستي، به لحاظ آماري معني دار بود. بنابراين روايي ترياژ دستي در پيش بيني اين پيامد تأييد شد. برخلاف ترياژ دستي، شواهد به دست آمده از اين مطالعه نتوانست روايي ترياژ الکترونيک را در پيش بيني بستري شدن در بخش مراقبت ويژه نشان دهد. استفاده از ساير پيامدها مانند فوت و مدت اقامت، درکنار اين پيامد، مي تواند تصوير جامع تري از روايي ترياژ ارائه دهد.