زمينه و اهداف: سرطان پستان يکي از شايع ترين سرطان ها در ايران بوده که در درمان نوع پيشرفته آن از شيمي درماني نئوادجوانت براي کاهش بار تومورال استفاده مي گردد. هدف از اين بررسي مطالعه مقادير سونوگرافيک بيماران مبتلا به نوع پيشرفته بيماري با استفاده از دو روش درماني شايع شامل داروهايTAC (Taxotere, Adriamycin,Cyclophosphamide)  و AC (Adriamycin, Cyclophosphamide)  مي باشد.

مواد و روش ها: معاينات باليني و داپلر سونوگرافي قبل و بعد از درمان انجام و اندازه تومور اوليه و واسکولاريزاسيون تومور و مقادير سونوگرافيکResistivity Index (RI), Pulsatility Index (PI), Peak systolic Velocity (PSV)  و وضعيت غدد لنفي زيربغل قبل و بعد از درمان و تأثير دو روش درماني متفاوت نيز در جواب به درمان مورد بررسي قرار گرفت. از نرم افزار آماري SPSS Statistics 17.0 براي بررسي معني دار بودن ارتباط بين متغيرهاي مورد نظر، با درجه اطمينان 95% و دقت 0.05P= استفاده گرديد.

يافته ها: ميانگين سني بيماران 48.90 سال با انحراف معيار 10.58 سال بود. از اين تعداد 8 بيمار در مرحله بعد از يائسگي و 9 بيمار قبل يائسگي بودند، و 3 بيمار وضعيت نامشخص داشتند. با توجه به نتايج حاصله تنها بين ميزان PSV توده اصلي پستاني، قبل و بعد از شيمي درماني تفاوت وجود داشت (p=0.04). تغييرات در ساير شاخص هاي توده پستاني و هم چنين در شاخص هاي توده هاي زير بغل از نظر آماري معني دار نبود.

نتيجه گيري: سونوگرافي داپلر رنگي به نظر مي رسد جايگزين اميدوار کننده اي به عنوان يک روش کاربردي مستقل و تکميلي در ارزيابي پاسخ درماني تومورهاي پستاني به درمان پزشکي اوليه در سرطان پستان پيشرفته موضعي باشد.