زمینه و اهداف: براي اينكه حاكميت باليني به صورت موفقيت آميزي اجرا شود، لازم است كه به شكل مثبت درك شده و همچنين نگرش  مثبتی به آن وجود داشته باشد. با توجه به سياست فعلي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در خصوص حاكميت باليني لازم است دانش و نگرش دانشجويان مقاطع گوناگون علوم پزشكي، در اين باره سنجيده شود تا نيازهاي آموزشي مورد نياز آنها شناسايي گردد و در برنامه ريزي هاي آموزشي، طراحي و تعديل سرفصل هاي دروس مورد نياز اقدامات لازم اتخاذ گردد. اين مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و نگرش دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه هاي علوم پزشکی کشور راجع به حاکمیت بالینی در سال 1391 انجام پذيرفت.

مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصيفي-تحليلي مي باشد كه بر روي تعداد 159 نفر از دانشجويان رشته هاي مختلف علوم پزشكي به شكل نمونه گیری تصادفي انجام شده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه  محقق ساخته بود که روایی آن با استفاده از روش روایی محتوا، و روايي سازه تأیید شد. به منظور تعيين پايايي از روش همساني دروني و محاسبه آلفاي كرونباخ براي هر دو حيطه دانش (0.78) و نگرش (0.68) استفاده شد. داده¬هاي جمع آوري شده وارد نرم افزار SPSS نسخه 11.5 شده و با استفاده از روش تحليل عاملي اكتشافي مورد تجزيه و تحليل واقع شد.

يافته ها: 64.8% شركت كنندگان در مطالعه زن و مابقي مرد بودند. 71% شركت كنندگان در مطالعه از رشته مديريت خدمات بهداشتي و درماني و مابقي از ساير رشته هاي علوم پزشكي بودند. ميانگين و انحراف معيار نمرات دانش و نگرش به ترتيب 5.8±64.2 و 3.02±13.06 تعيين گرديد. در مقايسه نمره دانش و نگرش دانشجويان و فارغ التحصیلان با مقطع تحصيلي آنها، نشان داده شد كه هيچ ارتباط آماري معناداري بين نمره دانش و مقطع تحصيلي آنها وجود ندارد (p>0.05). ولي بين مقطع تحصيلي و نگرش ارتباط آماري معنادار بود (p= 0.001). با بالاتر رفتن مقطع تحصيلي نمره نگرش دانشجويان نسبت به حاكميت باليني كاهش پيدا مي كرد.

نتيجه گيري: دانش دانشجويان و فارغ التحصیلان در خصوص حاكميت باليني متوسط به بالا و ميزان نگرش آنها بسيار ضعيف برآورد گرديد كه اين نشان دهنده ديدگاه منفي دانشجويان با وجود آگاهي كافي از اصول و اجزاي حاكميت باليني در خصوص موفقيت اجراي اين رويكرد در سيستم سلامت كشور مي باشد. بنابراين لازم است در خصوص بومي سازي حاكميت باليني اقدامات مناسب در سطح وزارت خانه و دانشگاه ها صورت پذيرد تا فرهنگ حاكميت باليني در جامعه قابل پذيرش تر گردد.
​