مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی-‌مقطعی در  بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز اجرا شد. ابزار گردآوری داده‌ها چک لیستی شامل 220 سؤال بود. روایی  چک لیست با استفاده از تحلیل محتوا توسط اساتید و صاحبنظران مورد تأئید قرار گرفت. آزمون Kappa با میزان 0/8 روایی آن را تأئید کرد. به دلیل محدود بودن جامعه، از سرشماری استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم‌افزار SPSS17 استفاده شد. ابتدا مجموع نمرات بیمارستان از چک لیست در هر بعد محاسبه شد و سپس درصد هر بیمارستان در تمام ابعاد مشخص گردید. برای تفسیر وضعیت بیمارستان ها، ميانگين امتياز كمتر از 50 درصد به عنوان سطح آمادگي ضعيف، ميانگين امتياز بين 50 تا 80 درصد سطح آمادگي نسبي و ميانگين امتياز بيشتر از 80 درصد به عنوان سطح آمادگي كامل برآورد شد.

يافته ها: در صورت وقوع حوادث غیر مترقبه میانگین کلی بیمارستان‌های مورد مطالعه با 58 درصد مجموع امتیاز در سطح آمادگی نسبی ارزیابی شد. بعد ترافیک با امتیاز 70 درصد بیش‌ترین میزان آمادگی و تخلیه و انتقال با امتیاز 29 درصد کمترین میزان آمادگی را داشتند. آمادگی کلی بیمارستان‌های مورد مطالعه بین 63-51 درصد محاسبه شد.

نتيجه گيري: بجز مؤلفه تخلیه و انتقال که ضعیف برآورد شد، بیمارستان‌های مورد مطالعه از نظر تمام مؤلفه‌های مورد بررسی در سطح آمادگی نسبی ارزیابی شدند و آمادگی کلی بیمارستان‌ها در سطح نسبتاً خوب قرار داشت. به نظر می‌رسد لازم باشد این بیمارستان‌ها، با هدف تقویت ابعاد مختلف آمادگی در برابر بلایا بویژه تخلیه و انتقال، برنامه‌های مقابله با حوادث غیر مترقبه خود را بازبینی و به‌روز نمایند.