مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است. نمونه آماري شامل 220 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکي تبريز بود که به روش نمونه گيري طبقه اي متناسب انتخاب شدند. داده های مورد نياز از طريق پرسشنامه هاي استاندارد شامل جو آموزش سازمانی تریسی و توس، جهت گیری یادگیری شخصی تارنو و یادگیری حرفه ای لی و همکاران فراهم گرديد. داده ها در نرم افزار SPSS 21 با استفاده از روش‏هاي آمار توصيفي و آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل مسير با استفاده از نرم افزار ليزرل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

يافته ها: بیشترین میانگین در میان ابعاد جو آموزش سازمانی مربوط به بعد حمایت مدیریتی بود و میانگین جهت گیری یادگیری شخصی از جو آموزش سازمانی بیشتر بود. نتایج تحلیل مسیر لیزرل نشان داد ابعاد جو آموزش سازماني شامل حمايت مديريتي (52/0(ß =، حمايت شغلي (63/0 (ß =و حمايت سازماني (67/(ß = و جهت گيري يادگيري شخصي (87/0 (ß= بر ميزان يادگيري حرفه اي کارکنان دانشگاه علوم پزشکي تبريز اثر علّی مثبت معناداري داشتند و مدل آنها از برازش مناسبي برخوردار است.

نتيجه گيري: جو آموزش سازمانی و جهت گیری یادگیری شخصی بر میزان یادگیری حرفه ای کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز تاثیر مستقیم مثبت معناداری دارند.