خشونت عليه پرسنل پزشکي مشکلي شايع است که به طرق مختلف روي مي دهد ( ۱). خشونت در محل کار يک خطر شغلي محسوب
مي شود که باعث ايجاد عوارض خطرناکي بر جسم و روان کارکنان مي گردد. اين عوارض شامل کاهش روز هاي کاري، ترک شغل، کاهش
کارايي، انتقال به شغل ديگر، آسيب جدي جسمي و يا حتي مرگ مي باشد ( ۱و ۲). در مطالعه اي كه در بخش اورژانس بيمارستان آموزشی - درمانی شهر تبریز انجام گرفت، 84.5 درصد از پرسنل اورژانس بيان كردند كه در طول سه ماه گذشته حداقل یک مورد خشونت را (کلامی یا جسمی) از طرف مراجعین یا همکارانشان تجربه کرده اند.
  این در حالی است که کمتر از نصف ( 49.5 درصد) از این حوادث به طور رسمی یا غیر رسمی گزارش شده بودند. علاوه بر اين اكثريت شركت كنندگان به اهميت گزارش اين خشونت ها باور و اعتقادي نداشتند و اين كار را امري بي فايده مي دانستند. از طرفي شيوع بالاي اين حوادث ناگوار، نياز به طراحي و اجراي مداخلات، در جهت كاهش و پيشگيري از اين حوادث را مطرح مي كند که شامل آموزش كاركنان براي پيش بيني، پيشگيري و مديريت مناسب اين حوادث مي باشد. از طرف ديگر براي طراحي مداخلات مناسب نياز به درك كامل علل و الگوي وقوع اين خشونت ها وجود دارد.
بنابراين عدم گزارش و رسيدگي كامل به اين مشكلات ضرورت اقدامات و تنظيم مقررات را نشان مي دهد از جمله برقراري سيستم مراقبت (surveillance)، آموزش كاركنان در مورد اهميت گزارش دهي، حمايت از پرسنل و اجتناب از مقصر جلوه دادن، سرزنش، تنبيه يا ايجاد ترس در كاركنان براي گزارش مي باشد ( ۳و ۴​)