زمينه و اهداف: يادگيري يکي از مهمترين فعاليت هاي انساني است، از اين رو يکي از مهمترين وظايف صاحب نظران اين است که عوامل فردي مؤثر در يادگيري از جمله جنس را شناسايي و فرآيند مربوطه را بر اساس آن تعديل نمايند، تا نتايج بهتر و طولاني تر باشد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين نقش جنس در ميزان يادگيري و رضايت مندي فراگيران از روش تدريس انجام شد.

مواد و روش ها: اين مطالعه ي مشاهده اي در انجمن پرستاري رشت انجام شد. به دو گروه از فراگيران خانم (19نفر) و آقا (21نفر) که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند، تدريس مشابه صورت گرفت و در نهايت ميزان يادگيري و رضايت مندي فراگيران از روش تدريس با پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از نرم افزار SPSS13 و با آزمون هاي تي تست مستقل، کاي دو و تست دقيق فيشر سنجيده شد.

يافته ها: مقايسه دو گروه نشان داد که تفاوت آماري معني داري بين مشخصات فردي دو گروه از نظر سابقه کار در حيطه علوم پزشکي (p<0.002)، ميزان علاقه آن ها به علوم پزشکي (p<0.0001) و وضعيت تأهل (p<0.025) وجود داشت. خانم ها به طور معني داري رضايت بيشتري از روش تدريس داشتند (p<0.0001). ولي تفاوت دو گروه از نظر پيشرفت يادگيري (تفاوت وضعيت آزمون نهايي نسبت به پيش آزمون) معني دار نبود.

بحث و نتيجه گيري: طبق نتايج به دست آمده پيشرفت علمي فراگيران مؤنث و مذکر با روش تدريس سخنراني مشابه است. ولي فراگيران خانم رضايت بيشتري از اين روش دارند.
​