زمينه و اهداف: دوران نوجواني زمان مناسب براي ايجاد تغييرات شيوه زندگي در جهت کاهش بروز بيماري هاي مزمن در بزرگسالي هستند. اين مطالعه با هدف توصيف وضعيت آنتروپومتري و فعاليت فيزيکي و ارتباط اين دو با ناراحتي هاي عضلاني- اسکلتي در دانش آموزان دختر دبيرستاني شهر تبريز انجام گرفته است.

مواد و روش ها: دويست دانش آموز دختر به روش نمونه برداري خوشه اي انتخاب شدند. شاخص هاي آنتروپومتري، سطح فعاليت فيزيکي و ناراحتي هاي عضلاني- اسکلتي با استفاده از دستورالعمل هاي استاندارد و پرسشنامه تعيين شدند. تحليل آماري داده ها بر اساس رده هاي سني و تيپ بدني انجام گرفت.

يافته ها: ميانگين سني و BMI در افراد مورد مطالعه به ترتيب 17.12 سال  22/16 (کیلو گرم بر متر مربع) بود. در حدود 20% دانش آموزان اضافه وزن داشتند، يا چاق بودند. تيپ بدني دانش آموزان دختر به صورت اندومورف- مزومورف بود. تنها 8% دانش آموزان در سالن هاي ورزشي فعاليت داشتند و 31% دانش آموزان، بيش از سه ساعت وقت صرف تماشاي تلويزيون مي کردند و 70 % دانش آموزان در کار منزل مشارکت داشتند. تيپ بدني و نمايه توده بدني بر اساس گروه هاي سني تفاوت معني داري نداشت. مدل رگرسيون لوجستيک براي  ناراحتي هاي عضلاني- اسکلتي، رابطه معني داري با فعاليت فيزيکي کل و اجزاي آن و تيپ بدني نشان نداد.

بحث و نتيجه گيري: مطالعه حاضر نشــان دهنده کاهش فعاليت فيزيکي در دانش آموزان دختر بود ولي ارتباطي بين ناراحتي هاي عضلاني-اسکلتي با فعاليت بدني و تيپ بدني مشاهده نشد.
​