​زمينه و اهداف: هدف از اين مطالعه بررسي تطبيقي سيستم انتقال نوزاد در کشور هاي پيشرفته و در حال توسعه مي باشد.

مواد و روش ها: اين مطالعه يک مطالعه کيفي از نوع تطبيقي مي باشد، که 12 سيستم انتقال نوزادان را به صورت گذشته نگر در 9 کشور آمريکا، انگليس، کانادا، استراليا، سوئد، اسکاتلند، مجارستان، هند و چين مورد مطالعه قرار داده است. روش کار بدين صورت بود که از طريق جستجو در پايگاه هاياينترنتي سيستم هاي انتقال نوزاد، وضعيت کشورهاي منتخب بر اساس چهار معيار مطالعه تطيقي شامل: اعضاي تيم انتقال، نوع انتقال و شيوه هماهنگي، وضعيت اين کشورها در زمينه انتقال نوزادان و وضعيت شاخص هاي سلامت نوزادان مورد مقايسه قرار گرفت.

يافته ها: در اين مطالعه پس از بررسي 12 سيستم انتقال نوزادان کشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه مشخص گرديد که در بسياري از اين سيستم ها پرستاران آموزش ديده به عنوان اصلي ترين کارکنان تيم انتقال فعاليت مي نمودند و ساير پرسنل پزشکي و پيراپزشکي بر اساس شرايط انتقال به تيم انتقال افزوده مي شدند. در تمامي سيستم ها سطح بندي مناسب و مديريت مناسب از مهم ترين عوامل در موفقيت سيستم بود. همچنين استقرار سيستم انتقال نوزادان در کاهش مرگ و مير نوزادان تأثير بسزايي داشته است.

بحث و نتيجه گيري: اجراي صحيح سيستم انتقال مستلزم طراحي يک شبکه مناسب مديريت در قالب ستاد هدايت مي باشد که اين شبکه مجهز به سيستم هاي مديريتي و ارتباطي و اطلاعاتي مناسب، در ارتباط با سيستم مديريت فوريت هاي پزشکي و اورژانس باشد. از سوي ديگر بايد از طريق بهبود مراقبت هاي دوران بارداري و گسترش برنامه سطح بندي در بين تمامي ارائه کنندگان خدمات بيمارستاني و همچنين تمامي سطوح، اقدام به ارتقاي سلامت نوزادان در جامعه نمود. يکي از مواردي که بايد در نظر گرفت لزوم بهره گيري از يک سيستم سطح بندي در سيستم انتقال نوزادان مي باشد، تا امکانات بر اساس نياز هاي هر سطح انتقال تأمين گردد تا از اتلاف منابع و امکانات جلوگيري گردد.